در بعضی مواقع تکرار باعث می شود، انسان ها از عادت های گذشته خود فاصله بگیرند و دست به کارهای عجیب بزنند. در مورد ساختمان ها هم وضعیت مشابهی حاکم است. وقتی ساختمان های چهارگوش تکراری حوصله انسان ها را سر می برند، ساختمان هایی متولد می شوند که از تخیل و احساسات درونی و شاید آرزوها نشئت گرفته، که البته برخی از آن ها واقعا زاده ذهن مهندسان و هنرمندانی بسیار بزرگ بوده و هست. بعضی از این ساختمان ها به آثار هنری تبدیل شده اند و هر ساله تعداد بسیار زیادی گردشگر را به خود جذب می کنند. در این مطلب به تعدادی از این ساختمان های عجیب و غریب اشاره می کنیم:

۱- کلیسای جامع برازیلیا، برزیل:

ساخت این کلیسا از سال ۱۹۵۸ در پایتخت برزیل شروع شد و در سال ۱۹۷۰ به پایان رسید. این کلیسا بر روی ۱۶ ستون بتونی ایستاده است. ستون های این کلیسا با وزن ۹۰ تن به گونه ای طراحی شده اند که بیانگر دو دستی باشند که به سوی آسمان دراز شده! کف کلیسا حدود ۴ متر زیر زمین قرار دارد و به همین دلیل دیدن اطراف کلیسا امکان پذیر نیست. اما از طریق شیشه پنجره ها که سطحی ناصاف و غیر صیقلی دارند می توان شکل تقریبی آسمانخراش هایی که با فاصله نسبتا زیادی از کلیسا قرار دارند را تشخیص داد. در این کلیسا بخش هایی که نور را از خود عبور می دهند از شیشه های دو لایه تشکیل شده اند و درست به اندازه ای نور را از خود عبور می دهند که داخل کلیسا محیطی با نور و گرمایی دلپذیر بوجود آید.

۲- موزه هنرهای معاصر نیترو، برزیل:

این موزه در نیترو ریودوژانیرو و توسط اسکار نیمایر طراحی شده و ۱۶ متر ارتفاع دارد، در حالیکه قطر گنبد آن ۵۰ متر و ۳ طبقه است! این موزه که در بالای یک صخره قرار گرفته، بر روی استخری به مساحت ۸۱۷ مترمربع خودنمایی می کند.

۳- اتمیم، بروکسل:

این بنای شگفت انگیز در حقیقت نمونه یک مولکول آهن است که حدود یک میلیارد بار بزرگتر شده است. این بنای بزرگ در یک بزرگراه به گونه ای طراحی شده که خودروها از زیر آن عبور می کنند. آندره واتر کین، مهندس مشهور بلژیکی به مناسبت جشن جهانی بروکسل این بنا را طراحی کرد. جشن جهانی بروکسل اولین جشنی بود که بعد از جنگ جهانی دوم برگزار شد. این بنای یادبود ۱۰۲ متر ارتفاع دارد و از ۹ طبقه تشکیل شده است. جنس این ساختمان از فولاد و قطر هر کدام از کره هایی که در ۸ راس این ساختار مکعب قرار گرفته اند ۱۸ متر است. داخل آنها تالارهایی به منظور نمایشگاه و مکان های عمومی دیگر ساخته شده. در کره بالایی رستورانی قرار دارد که افرادی که در آن غذا می خورند می توانند منظره ای کامل از شهر بروکسل تماشا کنند. میله هایی که کره ها را به هم وصل می کنند، پله های برقی سرپوشیده ای هستند که کمک می کنند بازدیدکننده ها از کره ای به کره ی دیگر بروند. اتمیم ساختمانی است که قرار بود فقط ۶ ماه به نمایش درآید اما خیلی زود به نماد جشن جهانی و همچنین نمادی از هنر معماری مدرن بروکسل تبدیل گردید. بعد ۵۰ سال این بنا همچنان به شکل اولیه خود باقی مانده است.

۴- کتابخانه شهر کانزاس سیتی، آمریکا:

 به جرات می توان این کتابخانه را عجیب ترین کتابخانه دنیا دانست. فرض کنید در خیابان در حال حرکت هستید و چشمتان به تعداد زیادی کتاب عظیم در طرح ها و رنگ های مختلف می افتد که کنار خیابان قرار گرفته اند! نام کتاب و نویسنده نیز روی کتاب ها نوشته شده است. مسئله فقط این است که کتاب ها در سایز و اندازه یک ساختمان دو طبقه هستند. این ساختمان منحصر بفرد سال ۱۸۷۳ ساخته شده ولی تغییرات اصلی بعدها در این کتابخانه اعمال شد و نمای آن به این شکل درآمد.

۵- سکونتگاه ۶۷، کانادا:

این ساختمان از تعداد زیادی مکعب تشکیل شده که بطور نامظم به هم متصل شده اند. در حقیقت این مکعب ها نماد و نشانه ای از پایداری و استقامت هستند. در این نشانه های رمزآلود مکعب ها معنایی عرفانی نیز نهفته است که می توان گفت مکعب نمادی از خرد، درستی، کمال اخلاقی در تمدن انسانی است. سکونتگاه ۶۷ در مونترال عجیب ترین و شگفت انگیزترین ساختمان ساخته شده است. سکونتگاه ۶۷ از ۳۵۴ شکل یکسان بتونی در ۱۲ طبقه با اندازه های مختلف و بطور نامنظم ساخته شده است.

۶- خانه های مکعبی، هلند:

این بنا خانه های مکعب شکلی هستند که توسط معمار معروف پیت بلوم در سال ۱۹۸۴ ساخته شده اند. خانه ها با زاویه ۴۵ درجه ساخته شده و تعداد آن ها ۳۹ عدد است. هر آپارتمان حدود ۱۰۰ متر مربع بوده و یک چهارم فضای خانه بدلیل نوع معماری مکعبی غیرقابل استفاده است. خانه های مکعب شکل کوبوس هونینگن بر اساس مفهوم زندگی شهری در ارتفاع ساخته شده. مسکن با تراکم بالا با استفاده از فضای کم بر روس سطح زمین! طراحی آنها نشان دهنده یک دهکده در داخل یک شهر است، هر یک از این خانه ها نشان دهنده یک درخت و تمام خانه ها با هم یک جنگل را نمایش می دهند.

۷- ساختمان رقصنده، پراگ، جمهوری چک:

معماری منحصربفرد در پراگ هر سال تعداد زیادی از گردشگران را به خود جلب می کند و سال هاست که زبانرد عام و خاص است. این خانه منحصر بفرد توسط شرکت فرنگری خلق شد. ساخت این بنا از سال ۱۹۹۲ شروع شد و در سال ۱۹۹۶ میلادی توسط رئیس جمهوری وقت کشور افتتاح شد.

۸- خانه کج، سوپوت، لهستان:

خانه کج، خانه ای با نمای کج و کوله در لهستان است. شرکت معماری زوتیسکی زالسکی این بنا را با تاثیر گرفتن از معماری اسپانیایی طراحی کرد. به گفته یکی از طراحان، در این ساختمان او سعی کرده ساختمان را بصورت یک اژدها طراحی کند، البته این حاصل رنگ های بکار رفته در این ساختمان است. این ساختمان در حال حاضر به عنوان یک مرکز خرید همراه با کافه ها و رستوران های معتبر است. مساحت آن نزدیک به ۴۰۰۰ مترمربع بوده و بخشی از مرکز خریدی بنام رزیدنت است. نمای شب این ساختمان در حالیکه چراغ ها روشن هستند بسیار وهم آلود و خیالی به نظر می رسد و تا کنون توریست های زیادی را به لهستان کشانده.

10 مکانی که به زودی محو می‌شوند

پیام آور صلح و دوستی

میلاد سراسر نور پیامبر بزرگ الهی، پیام آور صلح و دوستی و نوید بخش سلامت روح و اندیشه، حضرت عیسی علیه السلام ـ همو که لحظه ای در رسالت فراگیر خود در نجاتِ بشرِ گرفتار در گردابِ خود پرستی ها سستی ننمود و از آرمان خداپرستی دفاع کرد و میراثی مقدس و جاودانه در تاریخ بشر بنیاد نهاد ـ بر همه موحّدان و حق پرستان گیتی مبارک باد.

مریم پاک

حالتی میان شادی و غم سراسر وجودش را فرا گرفته بود. تا قبل از این، چنین احساسی را هیچ گاه تجربه نکرده بود. مردمانی که گرداگردش را گرفته بودند و با نگاه های سرد و سنگین خود بر وجودش تازیانه تهمت می زدند رو به او کردند و «گفتند: ای مریم، کار بسیار عجیب و بدی انجام دادی. ای خواهر هارون! نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت زن بد کاره ای مریم که روزه سکوت داشت، به کودکش اشاره کرد. گفتند: «چگونه با کودکی که در گاهواره است سخن بگوییم؟» ناگهان کودک زبان به سخن گشود و گفتند: «من بنده خدایم؛ او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا به پیامبری برانگیخته و مرا ـ هر جا که باشم ـ وجودی پر برکت قرار داده، و تا زمانی که زنده ام مرا به نماز و زکات توصیه فرموده است... سلام (خدا) بر من، در آن روز که متولد شدم و در آن روز که می میرم. و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد».

مسیح در قرآن

قرآن کریم در آیه 34 سوره مریم، حضرت عیسی پسر را در بیانی رسا و زیبا به همگان معرفی می کند: «این است عیسی پسر مریم؛ گفتار حقی که در آن تردید می کنند.» در سوره مبارکه مریم درباره تولد حضرت عیسی به تفصیل سخن رفته است. هم چنین در سوره های نساء، توبه، مائده، آل عمران و تحریم از آن حضرت نام برده شده است. در قرآن مجید نام حضرت مسیح 23 مرتبه با اسم «عیسی» یازده بار با نام «مسیح» و دو مرتبه با وصف «ابن مریم» آمده است.

ذکر نام انبیای الهی در قرآن، نشان از عظمت مقام و تأکید بر الگو گرفتن از سیره زندگی آنان دارد.

کلمه خدا

حضرت مسیح علیه السلام در قرآن، «کلمه خدا» معرفی شده و این وصف در میان همه پیامبران تنها به او اختصاص یافته است. قرآن در سه آیه، این وصف را برای حضرت مسیح علیه السلام به کار برده است. این وصف اشاره به مخلوق بودن عیسی علیه السلام می کند. همان گونه که کلمات مخلوق ماست، موجودات عالم آفرینش نیز مخلوق خداست. همان گونه که کلمات اسرار درون ما را بیان می کنند و نشانه ای از صفات و روحیات ماست، مخلوقات این عالم نیز روشنگر صفات جمال و جلال خدایند. منتها این کلمات با هم متفاوتند؛ بعضی برجسته و بعضی ساده و کوچکند. عیسی علیه السلام نیز از نظر آفرینش برجستگی خاصی داشت و آن این بود که او بدون واسطه پدر آفریده شده بود.

ایمان به همه پیامبران الهی

از دیدگاه اسلام تمام ادیان آسمانی برای استقرار حاکمیت الهی، پیوند انسان با خداوند متعال و نجات بشر از مرداب هوا پرستی ظهور کرده اند. از این رو هیچ کدام از پیامبران الهی دیگری را رد نکرده، بلکه پیامبرانِ پیش از خود را تصدیق کرده و به آمدن پیامبری پس از خود نوید داده اند. بر این اساس در فرهنگ اسلامی، ایمان به همه پیامبران الهی و احترام به پیروان راستین آنان از اعتقادات راسخ مسلمانان شمرده شده است. اعتقاد به نبوت حضرت مسیح علیه السلام و ارتباط او با منشأ وحی از محکم ترین باورهای ماست.

حضرت علی علیه السلام و اقلیت های مذهبی

سیره عملی حضرت علی علیه السلام درباره اقلیت های مذهبی، همواره بسیار عالی و انسانی و مصداق روشنی از اجرای عدالت و حاکمیت اسلامی بود. یک روز امام علیه السلام پیرمردی مسیحی را بر سر راه دید که از گدایی می کند. حضرت ناراحت شد و فرمود: «تا وقتی جوان بود از او کار کشیدید و اکنون که پیر شده است رهایش کرده و به حال خود وانهاده اید؟!» آن گاه دستور داد تا هزینه زندگی او را از بیت المال بپردازند.

عقل مردم را چگونه آزمایش کنیم؟

مردم جمع شده بودند برای وزنه برداری. جوانی رفته بود زیر وزنه.

مردم گفتند: یا پیامبر قدرت او را ببینید. پیامبر(ص) گفتند:

می خواهید به شما بگویم قدرتمند تر از او کیست؟

گفتند: بله یا رسول الله
حضرت فرمودند: کسی که دشنام بشنود و پاسخش نگوید.

بهترين دوست

مطلب ارسالی ازچادرممنوع

* بهترین دوست، خداست، او آن قدر خوب است که اگر یک گل به او تقدیم کنید دسته گلی تقدیم تان می کند و

خوب تر از آن است که اگر دسته گلی به آب دادیم، دسته گل هایش را پس بگیرد.

* اگر پیام خدا رو خوب دریافت نکردید، به «فرستنده ها» دست نزنید، «گیرنده ها» را تنظیم کنید.

* خداوند، گوش ها و چشم ها را در سر قرار داده است تا تنها سخنان و صحنه های بالا و والا را جست و جو کنیم.

* خود را ارزان نفروشیم، در فروشگاه بزرگ هستی روی قلب انسان نوشته اند: قیمت=خدا!

* این همه خود را تحقیر نکنید، خداوند پس از ساختن شما به خود تبریک گفت.

* وقتی احساس غربت می کنید یادتان باشد که خدا همین نزدیکی است.

* یادمان باشد که خدا هیچ وقت ما را از یاد نبرده است.

* کسی که با خدا حرف نمی زند، صحبت کردن نمی داند.

* آنکه خدا را باور نکرده است، خود را انکار کرده است.

* کسی که با خدا قهر است، هرگز با خودش آشنی نمی کند.

* خدا بی گناه است در پروندۀ نگاه تان تجدید نظر کنید.

* ما خلیفۀ خداییم، مثل خدا باشیم، قابل دسترس در همه جا و همه گاه.

* آنکه  خدا را از زندگیش سانسور کند همیشه دچار خود سانسوری خواهد بود.

* خدا از آن کس که روزهایش بیهوده می گذرد، نمی گذرد.

* بیهوده گفته اند تنها «صداست» که می ماند، تنها «خداست» که می

ماند.

* روزی که خدا همه چیز را قسمت کرد، خود را به خوبان بخشید.

* برای اثبات کوری کافیست که انسان چشم های نگران خدا را نبیند.

* شکسته های دلت را به بازار خدا ببر، خدا، خود بهای شکسته دلان است.

* به چشم های خود دروغ نگوییم، خدا دیدنی است.

* چشم هایی که خدا را نبینند، دو گودال مخوفند که بر صورت انسان دهن باز کرده اند.

* امروز از دیروز به مرگ نزدیک تریم به خدا چطور؟

*اگر از خدا بپرسید کیستی؟ در جواب «ما» را معرفی خواهد کرد! ما بهترین معرف خداییم، آیا اگر از مابپرسند کیستی؟ خدا را معرفی خواهیم کرد؟

* وقتی خدا هست هیچ دلیلی برای ناامیدی نیست.

* آسمان، چشم آبی خداست، نگران همیشۀ من و تو.

* خداوند سند آسمان را به نام کسانی که در زمین خانه ندارند امضا کرده است.

دوست من سلام...

گریه کردن برای اباعبدالله (ع) از دیدگاه امام خمینی

در خصوص الهام گرفتن انقلاب اسلامی از نهضت امام حسین(ع) در عاشورای سال 61 هجری قمری سخنان زیادی گفته شده است؛ اما گویاترین سخنان در این خصوص کلام عمیق و صریح امام خمینی است که در قالب چند سخنرانی به این موضوع پرداخته اند.

ایشان در روز سی ام مهرماه 1358  طی سخنانی در جمع  نمایندگان اقشار مختلف مردم و عشایر، به تشریح اهمیت قیام امام حسین(ع) و فلسفه عزاداری برای ایشان پرداخته و نکته ظریفی را در موضوع گریه کردن در عزای آن امام بزرگوار بیان می کنند.

سید الشهدا اسلام را زنده نگه داشته است

اسلام را تا حالایی که شما می‏ بینید، اینجا ما نشسته‏ ایم، سیدالشهدا زنده نگه داشته است‏ سیدالشهدا ـ سلام‏ اللّه‏ علیه ـ تمام چیز خودشان را، همۀ جوانان خودش را، همۀ مال و مَنال، هرچه بود، هرچه داشت ـ مال و مَنال که نداشت ـ هرچه داشت، جوان داشت، اصحاب داشت، در راه خدا داد و برای تقویت اسلام و مخالفت با ظلم قیام کرد.[در]مخالف با امپراتوری آن روز، که از امپراتوریهای اینجا زیادتر بود، قیام کرد در مقابل او با یک عدۀ قلیل. و با این عدۀ قلیل در عین حالی که شهید شد، غلبه کرد. غلبه کرد بر این دستگاه ظلم و شکست داد آنها را. ما که دنبالۀ او هستیم و مجالس عزا از آن وقت، به امر حضرت صادق ـ سلام‏ اللّه‏ علیه ـ و به سفارش ائمۀ هدی ـ علیهم ‏السلام ـ ما بپا می‏ کنیم این مجالس عزا را، ما همان مسئله را داریم می‏ گوییم؛ مقابل ظلم است، مقابل ظلم ستمکاران. ما زنده نگه داشتیم، خطبای ما زنده نگه داشتند، قضیۀ کربلا را؛ و زنده نگه داشتند قضیۀ مقابلۀ یک دستۀ کوچک اما با ایمان بزرگ را در مقابل یک رژیم طاغوتی بزرگ. گریه کردن بر شهید؛ نگه‏داشتن زنده نگه داشتن نهضت است اینکه در روایت هست که کسی که گریه بکند یا بگریاند، یا به صورت گریه ‏دار خودش را بکند، این جزایش بهشت است. این برای این است که حتی آنی که با صورت گریه ‏دار خودش را، صورتش را می‏ کند یک حال حزن به خودش می‏ دهد و صورت گریه ‏دار به خودش می ‏دهد، این نهضت را دارد حفظ می‏کند؛ این نهضت امام حسین ـ سلام‏ اللّه‏ علیه ـ را حفظ می‏ کند. ملت ما را این مجالس حفظ کرده.

افشاگری ظالم در مجالس سیدالشهداء

بی خود نبود که رضاخان ـ مأمورین ساواک رضاخان ـ تمام مجالس عزا را قَدَغَن کردند. این همین طوری نبود. رضاخان هم چو نبود که از اصل مخالف با این مسائل بشود، رضاخان مأمور بود، مأمور بود[برای]آنهایی که کارشناس بودند؛ آنهایی که ملتفت بودند مسائل را. دشمن های ما، که مطالعه کرده بودند در حال ملت ها و مطالعه کرده بودند در حال ملت شیعه، می‏ دیدند آنها که تا این مجالس هست و تا این نوحه‏ سرایی هایِ بر مظلوم هست و تا آن افشاگری ظالم هست، نمی‏ توانند برسند به مقاصد خودشان. زمان رضاخان قدغن کردند، به طوری که تمام مجالس در ایران قدغن شد، کارهای خودشان را انجام دادند. دست اهل منبر را، دست علما را بستند و نگذاشتند که اینها تبلیغات خودشان را بکنند؛ و آنها تبلیغات را از آن طرف شروع کردند، و ما را به عقب راندند و تمام مخازن ما را به چپاول بردند. در زمان محمدرضا هم به همین معنا، منتها با فرم دیگر، به فرم دیگر، نه با آنطور سرنیزه، به یک جور دیگر، این طایفه را می‏ خواستند کنار بگذارند. حالا هم همانها[هستند]منتها جوان های ما را بازی می‏ دهند. همان مسئله است. همان مسئلۀ زمان رضاخان است که مجالس را او قدغن کرد. حالا یک دسته ‏ای آمده‏ اند می‏ گویند که نه، دیگر روضه نخوانید! نمی‏ فهمند اینها که روضه یعنی چه. اینها ماهیت این عزاداری را نمی‏ دانند چیست. نمی‏ دانند که این نهضت امام حسین آمده تا اینجا، تا این نهضت را درست کرده.

این نهضت پرتوی است از نهضت عاشورا

این تابع، این یک شعاعی است از آن نهضت. نمی‏ دانند که گریه کردن بر عزای امام حسین، زنده نگه‏داشتن نهضت، و زنده نگه‏داشتن همین معنا[ست]که یک جمعیت کمی در مقابل یک امپراتوری بزرگ ایستاد. دستور است. آن دستور عمل امام حسین، سلام‏ اللّه‏ علیه. دستور است برای همه: کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا؛ وَ کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء دستور است به اینکه هر روز و در هر جا باید همان نهضت را ادامه بدهید، همان برنامه را.

درس عاشورا

امام حسین با عدۀ کم همه چیزش را فدای اسلام کرد؛ مقابل یک امپراتوری بزرگ ایستاد و «نه» گفت؛ هر روز باید در هر جا این «نه» محفوظ بماند. و این مجالسی که هست مجالسی است که دنبال همین است که این «نه» را محفوظ بدارد. بچه‏ ها و جوانهای ما خیال نکنند که مسئله، مسئله «ملتِ گریه» است! این را دیگران القا کردند به شماها که بگویید «ملتِ گریه»! آنها از همین گریه‏ ها می‏ترسند، برای اینکه گریه‏ ای است که گریه بر مظلوم است؛ فریاد مقابل ظالم است. دسته‏ هایی که بیرون می‏آیند، مقابل ظالم هستند؛ قیام کرده ‏اند. اینها را باید حفظ کنید. اینها شعائر مذهبی ماست که باید حفظ بشود. اینها یک شعائر سیاسی است که باید حفظ بشود. بازی تان ندهند این قلمفرساها! بازیتان ندهند این اشخاصی که با اسماء مختلفه و با مرامهای انحرافی می‏خواهند همه چیز را از دستتان بگیرند. و اینها می‏ بینند که این مجالس، مجالس روضه، ذکر مصایب مظلوم و ذکر جنایات ظالم، در هر عصری[مظلومان را]مقابل ظالم قرار می‏دهد. اینها ملتفت نیستند که اینها خدمت دارند می‏ کنند به این کشور؛ خدمت دارند می‏ کنند به اسلام.

منبع: جماران

دوست من سلام...

امروز یه مطلب از سایت شهید آوینی برات گذاشتم لطفا بخونش

خرافه‌گرایی در ذکر مصیبت حضرت قاسم

شهید مطهری عروسی حضرت قاسم(ع) در کربلا را مردود می‏داند. متأسفانه برپایی مجالسی به نام «حنابندان قاسم» بدعتی است که ملاحسین کاشفی در مقتل ضعیف و متأخر «روضة الشهدا» پایه‌گذاری کرده است.

روز ششم ماه محرم، روز حضرت قاسم بن‌الحسن نوجوان شهید دشت نینواست. در برخی از هیئت‌ها و تکیه‌ها بر اساس یک باور غلط که اعتقاد دارند حضرت در کربلا ازدواج کرده است، به برگزاری مراسم حنابندان و یا عروسی در قالب عزاداری می‌پردازند!

برای بررسی درستی یا نادرستی این مطلب به کتاب‌های روایی و مقتل‌های مختلف رجوع شده است که ماحصل تحقیق در ادامه می‌آید:

 قاسم بن حسن(ع) در واقعه کربلا سنش از 10سال بیشتر بود، ولی به 15سال نرسیده بود، طبری می‏گوید: قاسم 10سال داشت و در مقتل «ابی‏مخنف» آمده که قاسم در کربلا 14 ساله بود.(1) علامه مجلسی می‏گوید: نقل ماجرای عروسی قاسم به مدارک معتبر متکی نبوده است، منشأ این حکایت دو کتاب است یکی «منتخب المراثی» که بهترین تألیفات به زبان عربی هست و نویسنده آن شیخ فخرالدین طریحی صاحب «مجمع البحرین» است و دیگری «روضة‌الشهدا» نوشته ملاحسین کاشفی صاحب انوار سهیلی است، این کتاب اولین مَقتلی است که به فارسی نوشته شده است(2) و فاقد اعتبار لازم است.

در این رابطه نقل می‏کنند که وقتی امام حسین(ع) مسیر مدینه تا کربلا را طی می‏کرد، حسن بن حسن(3) از عموی خویش امام حسین(ع) یکی از دو دختر او سکینه و فاطمه را خواستگاری کرد، حسین(ع) فرمود: هر یک را که بیشتر دوست داری اختیار کن، حسن خجالت کشید و جوابی نداد حسین(ع) فرمود: من برای تو فاطمه را اختیار کردم که به مادرم فاطمه بنت رسول(ص) شبیه‏تر است، به این ترتیب وجود فاطمه نو عروس در کربلا امری مسلّم است.

اگر فرض کنیم ازدواج قاسم درست باشد، باید گفت امام حسین(ع) دو دختر به نام فاطمه داشتند که یکی را به حسن تزویج کرده و دیگری را برای قاسم عقد کرده‌اند. (4) یا اینکه بگوییم دختری که به عقد قاسم در آمده اسمش فاطمه نبوده و در تاریخ اشتباه نقل شده و اگر این داستان را صحیح ندانیم باید بگوییم راویان نام حسن را از روی اشتباه، قاسم نقل کرده‏اند.

با این وجود بیشتر تحلیل‏گران واقعه عاشورا عروسی قاسم را نادرست می‏دانند، محدث قمی در «منتهی الآمال»(5) و در کتاب «نفس‏المهموم»(6) دامادی قاسم را رد می‏کند و می‏گوید نویسندگان نام حسن را با قاسم اشتباه کرده‏اند.

علامه شهید مرتضی مطهری عروسی قاسم را مردود می‏داند و مستند می‏کند به اینکه در هیچ کتاب معتبری وجود ندارد و حاج نوری هم گفته ملاحسین کاشفی اولین کسی است که این مطلب را در کتاب «روضةالشهدا» آورده و اصل قضیه صددرصد دروغ است.(7

مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم نیز در تحلیلی بیان می‌دارد که به طور کلی آنچه از اشارات صاحب نظران و مشاهدات بر می‏آید نقل ماجرای عروسی قاسم که بیانی از شدت قساوت و بی‏رحمی لشکریان یزید است،(8) اگر به همان اندازه‏ای که تاریخ به آن اهمیت داده مورد توجه قرار بگیرد و بُغض محبین اهل‏بیت را نسبت به دشمنان برانگیزد، امری پسندیده است.

اما طبق اشاره‏ای که استاد مطهری دارد اگر بنا باشد که آن را با بزرگنمایی مطرح کنند و تعزیه از آن بسازند(9) و یا چنان‌که دیده شده حجله‏ای بیارایند و حنایی تدارک ببینند، در این صورت اهانتی به ساحت قدس عاشورا و فرهنگ عاشوراییان انجام داده‏اند.

چون برخی از صاحب نظران داستان عروسی قاسم در کربلا را غیر واقعی می‌دانند، لذا نمی‌توان به طور قطعی آن را قبول کرد، لازم است گفته شود که عروسی در میان اهل‌بیت(ع) با عروسی که در حال حاضر مرسوم است (و بیش‌تر به بدعت و معاصی شبیه است)، بسیار متفاوت است.

 

*معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

1. حماسه حسینی، شهید مطهری

2. ترجمه ارشاد، شیخ مفید

3. تحقیقی پیرامون نهضت عاشورا از مرکز مطالعات و پژوهش‎های فرهنگی حوزه علمیه (جمعی از محققین)

4. دانشنامه 14 جلدی امام حسین (ع)

دوست من سلام...

امروز دو مطلب آموزنده از خواهر بزرگوارمون فاطمه (http://www.myhonour.loxblog.com/)براتون گذاشتم

ایشون همیشه به ما لطف دارن و برامون نظر و مطلب میفرستن.

داستان اول...

جغدی روی کنگره های قدیمی دنیا نشسته بود . زندگی را تماشا می کرد . رفتن و ردپای آن را و آدم هایی را می دید که به سنگ و ستون ، به در و دیوار دل می بندند . جغد اما می دانست که سنگ ها ترک می خورند ، ستون ها فرو می ریزند ، درها می شکنند و دیوار ها خراب می شوند . او بارها و بارها تاج های شکسته ، غرورهای تکه پاره شده را لابه لای خاکروبه های کاخ دنیا دیده بود . او همیشه آوازهایی درباره دنیا و ناپایداری اش می خواند و فکر می کرد شاید پرده های ضخیم دل آدم ها با این آواز کمی بلرزد .
روزی کبوتری از آن حوالی رد می شد ، آواز جغد را که شنید ، گفت : بهتر است سکوت کنی و آواز نخوانی . آدم ها آوازت را دوست ندارند . غمگین شان می کنی . دوستت ندارند . می گویند بدیمنی و بدشگون و جز خبر بد ، چیزی نداری .
قلب جغد پیر شکست و دیگر آواز نخواند . سکوت او آسمان را افسرده کرد.آن وقت خدا به جغد گفت : آوازخوان کنگره های خاکی من ! پس چرا دیگر آواز نمی خوانی ؟ دل آسمانم گرفته است .
جغد گفت : خدیا ! آدم هایت مرا و آوازهایم را دوست ندارند .
خدا گفت : آوازهای تو بوی دل کندن می دهد و آدم ها عاشق دل بستن اند . دل بستن به هر چیز کوچک و هر چیز بزرگ . تو مرغ تماشا و اندیشه ی و آن که می بیند و می اندیشد ، به هیچ چیز دل نمی بندد . دل نبستن سخت ترین و قشنگ ترین کار دنیاست . اما تو بخوان و همیشه بخوان که آواز تو حقیقت است و طعم حقیقت تلخ .
جغد به خاطر خدا باز هم بر کنگره های دنیا می خواند و آن کس که می فهمد ، می داند آواز او پیغام خداست.

دوست من سلام...

امروز مطلبی رو که خواهر خوبم فاطمه خانوم فرستادن برات گذاشتم.

امیدوارم بپسندی...

سالها پیش مرد فروشنده ای که از شهر بیرون رفته بود،
پس از بازگشت متوجه شد که در غیاب او خانه و فروشگاهش آتش گرفته و سوخته و بدین ترتیب تمام دارایی خود را از دست داده بود.
اما او چه کرد؟ لبخند زد و چشمانش را به سوی آسمان گرفت و گفت:
خدایا می خواهی که اکنون چه کنم؟
روز بعد لوحی را بر ویرانه های خانه و فروشگاهش آویخت که روی آن نوشته بود:
فروشگاهم سوخت، خانه ام سوخت، کالایم سوخت، اما ایمانم نسوخته است،
فردا شروع به کار خواهم کرد..                 

دوست من سلام...

امروز هم يه مطلب جالب از يكي از وبلاگهاي همسايه (مدهوش،پاتوقی برای هوشبران جوان) برات پيدا كردم و گذاشتم كه بخوني...

حجاج چرا دور خانه خدا خلاف جهت عقربه هاي ساعت طواف ميكنند؟؟؟

دوست من سلام...

این مطلب از کلام پیامبر نور و رحمت برات انتخاب کردم.

بهترین کارها،خداشناسی است.

کاری که با دانش قرین است،اندک و بسیار آن سودمند است و کاری که با نادانی قرین است،نه اندک آن سودمند است و نه بسیارش.

دوست من سلام...

ممنونم که با نظرات راهنماییم میکنی...

این باعث میشه که مطالب متنوع و پر بار باشه.

واسه همین یه مطلب از سخنان پیامبر رحمت برات نوشتم.

پیامبر(ص) می فرمایند:

وقتی خداوند برای مردمی بدی خواهد کارشان را به دست تجمل پرستان آنان می سپارد.

دوست من سلام...

امروز برات یه سخن از بزرگان نوشتم.

امور خود رابه خدا بسپارید...

اگر امور دنیایی خود را به خدا واگذار کنیم، امور اخروی را نیز خدا تامین خواهد کرد.

اما اگر امور دنیایی خود را با تقلای خودمان تامین کنیم،چون رزق مقدر و مقسوم است،تقلای بیهوده و بی ثمری است آخرتمان را هم تباه نموده ایم.

(حاج محمد اسماعیل دولابی)

 دوست من سلام...

بازم یه مطلب دیگه از (دام بی دوام)

مي خواهم با ادب باشم

كه هر كه را نيست ادب لايق صحبت نبود

ادب،چوپان سخن است

كه نباشد اگر...

گله ی كلمات مي پراكنند

درست به مانند دانه هاي تسبيح

كه اگر نباشدشان بند...

به زير مي شوند دستها را و پاها را

و چه معلوم؟

كه كدامشان در كجا جاي گيرند

و از چه راه راهي شوند

مثل دانه هاي تسبيح من

كه كلماتي بودند...

دوست من سلام:

حرف امروزم برای تو اینه...

به دنبال شادیها باش چون غمها خودشان تو را پیدا میکنند

دوست من سلام:

چن لحظه به این جمله که میگم فکر کن بعد بگو نظرت در موردش چیه...

(پيروزي از آن كساني است كه بيش ازهمه استقامت دارند)

خب...؟

نظرتو بگو دیگه....

 دوست من سلام:

بازم با یه حرف دیگه اومدم سراغت...

حرف اینبار اینه که:

(سرنوشت هرانسان در کف دستشه پس دستتو  مشت کن تا کسی از سرنوشتت  با خبر نشه)

برا یه بارم که شده نظرتو بهم بگو....

دوست من سلام

این جمله رو شنیدی؟